Kapıya Bırakılan Öğle Yemekleri

M.S. 2004. Düşünün iş yerindesiniz öğle yemeği saati ve kapı zili çalıyor. Kapıyı açıyorsunuz kapı koluna asılmış bir paket var ama etrafta kimse yok :) Paketi açıyorsunuz içinde ev yemekleri :) Merakla pencereye gidince aşağıdan el sallayan bir Tolga :) Öyle düşünceli öyle ince öyle muzip :) Çok güldüm bu yazıda ama hatırladıkça gülümsememek mümkün değil :) o çalan kapı ziliyle neler neler asılmıştı o kapı koluna, mor ayıcıklar, çikolatalar, minik kaplarda öğle yemekleri...

Üşenmez her gün Kadıköy'den Acıbadem'e gelir sabah beni durakta bekler 5 dakika otobüs yolculuğuyla beni işe bırakır yürüyerek Göztepe'ye annesine gider öğle yemeği paketiyle geri gelir akşama kadar civarda bekler akşam yine beni eve bırakır ve yürüyerek Moda'ya geri dönerdi. Tüm bu yürüyüşler en zayıf olduğu dönemi yaşamasına sebep oldu :) Sonra ben Maslak'ta çalışmaya başlayınca bu durum son buldu yoksa ne olurdu bilmiyorum :)